Therapie legt bloot waar onze vroegste ervaringen ons belemmeren, vaak door het toedoen of de nalatigheid van anderen. Denk hierbij aan misbruik, afwezige ouders, verbaal en fysiek geweld, scheiding, maar ook gebrek aan grenzen, verwaarlozing, prestatiedruk, emotionele armoede, hardheid en afwijzing.
Therapie brengt ons ook in contact met delen van onszelf waar we ons voor schamen, die we onderdrukt hebben of bedekken onder uiterlijk vertoon. Verder toont het de ongezonde manieren waarop we omgaan met al deze moeilijkheden, zoals verslavingen, afwezigheid agressie, pleasen of perfectionisme.
Verrijking van het leven
Door op een liefdevolle manier aandacht te schenken aan deze lasten, kan therapie ons leven op drie manieren verrijken.
Ten eerste vermindert therapie ons lijden. Door oude pijn lasten los te laten, hoeven we ook minder gebruik te maken van ongezonde coping en ervaren we minder leegte, wanhoop, woede, minderwaardigheid, angst of verdriet. Therapie biedt geen recept voor een pijnvrij leven, maar wel voor meer rust en stevigheid in de basis.
Ten tweede maakt therapie ons vrijer, gelukkiger, veerkrachtiger en vitaler. We voelen ons beter over onszelf en verbinden ons makkelijker met anderen. Plus, wanneer we bevestiging, veiligheid en waardering in onszelf verankeren, hoeven we die niet meer in de buitenwereld te zoeken. Dat maakt ons authentieker en meer benaderbaar.
Ten derde opent therapie een pad naar persoonlijke ontwikkeling. Trauma houdt ons gevangen, maar door te helen komt er ruimte en energie vrij voor groei. Zo komen we in contact met nieuwe behoeften, emoties, kwaliteiten en verlangens, die richting geven aan ons leven.
Veilig en gezien voelen
Meer dan een serie oefeningen, draait therapie om de relaties die ons leven kleur geven. We hebben immers een relatie met onszelf, met anderen en de wereld om ons heen. De mogelijkheden en moeilijkheden die we daarin ervaren zijn met elkaar verbonden. Dit vergt een holistische kijk die verder gaat dan alleen de nadruk op symptomen.
Om deze reden hebben wij ook geen patiënten maar cliënten. Wij werken niet met DSM-ziektebeelden, omdat dit stigmatiserend werkt, maar zoeken naar een humaner begrip van waarom mensen doen wat ze doen en wat ze nodig hebben voor een beter leven. Hierdoor voelen cliënten zich bij ons veilig en gezien.