Ons eerste gesprek, aan de telefoon, duurde bijna vier uur. We waren direct dol op elkaar en wilden alles met elkaar delen. En dat is eigenlijk nooit anders geworden.
Wel is onze relatie door de jaren heen sterk veranderd. Deels door al het mooie en moeilijke dat we samen hebben meegemaakt. En deels door al het mooie en moeilijke dat we in elkaar aantroffen.
Onze keuze was om onze relatie centraal te stellen, om eerlijk in de spiegel te kijken en om van elkaar te leren. Ook zochten we regelmatig professionele hulp, voor onszelf en voor ons als stel.
Dat doen we overigens nog steeds, want er zijn nog steeds momenten dat we elkaar achter het behang kunnen plakken en we geraakt worden in onze oude patronen.
Wel zijn we daar nu milder over, speels bijna. We hebben geleerd dat elke botsing, elke pijn, een opening kan geven naar groei en verbinding. En die zoeken we steeds op, vanuit liefde en nieuwsgierigheid.
Na dit alles voelen we veel respect en genegenheid voor elkaar. We zien en begrijpen elkaar als geen ander. En we zijn dankbaar voor elkaar, ons mooie gezin en de warme familiebanden.
Het therapeutschap is een extensie van onze levenshouding. Daarmee is het een bron van plezier en verdieping in onze relatie. En van botsingen en frustraties, omdat we ook hier onszelf in tegenkomen.
Alles is er en alles mag er zijn. Zoals vanaf het eerste begin.
