Samengesteld gezin

Bij de meeste mensen komt er na het beëindigen van een relatie op enig moment weer een nieuwe liefde in beeld. Als je nieuwe partner al kinderen heeft en/of jij die al hebt, ontstaat een samengesteld gezin. Soms krijgen jij en je nieuwe partner samen ook weer kinderen.
De dynamiek van een samengesteld gezin is écht anders dan dat van een kerngezin, oftewel een gezin waarbij je gezamenlijk de ouders bent van alle kinderen. Je hebt te maken met andere loyaliteiten, waarden, opvoedstijlen en achtergronden, die niet op elkaar zijn afgestemd.

Zo kan er al snel onenigheid ontstaan over belonen, straffen, grenzen trekken, schoolkeuzes, schermtijd, feesten, vakanties, en de rol van familie. Moeilijke vragen zijn ook of partners elkaars kinderen mogen opvoeden, hoe er geruzied wordt en hoe om te gaan met verschillende morele/religieuze opvattingen. Relatief simpele dingen worden zo een mijnenveld, niet in de laatste plaats vanwege alle emoties.

In een samengesteld gezin is er vaak sprake van jaloezie, schuldgevoel en verdriet over het verlies van het kerngezin (door scheiding of overlijden), maar ook boosheid wanneer je eigen kind door de ander wordt aangesproken. Daarnaast moeten partners zich binden aan elkaars kinderen en familie, die op hun beurt zich moeten binden aan de andere kinderen en familie. En dat terwijl die misschien niet eigen voelen en de vanzelfsprekende liefde ontbreekt.

Daarnaast heeft de ex-partner veel invloed. Wanneer oud-geliefden niet oké met elkaar zijn, plaatst dat kinderen in een loyaliteitsconflict. Daar lijden ze enorm onder – wiens kant ze immers ook kiezen, ze zijn nooit loyaal aan allebei hun ouders – en maakt het moeilijk om zich te binden aan nieuwkomers.

Overigens hebben kinderen vaak geen woorden voor deze moeilijkheden en geven ze hier uiting aan via hun gedrag. Helaas wordt een kind dan vaak als problematisch gezien, terwijl de bron van het ‘probleem’ eigenlijk ligt in de verstoorde verhouding tussen de volwassenen.

Dat alles zorgt niet alleen voor stress, maar werpt ook serieuze barrières op. Gemiddeld duurt het 4 tot 7 jaar voordat het samengestelde gezin zich gevormd heeft en iedereen een beetje gewend is aan zijn of haar nieuwe plek. En meer dan 60% van de samengestelde gezinnen valt binnen 5 jaar uit elkaar.

Therapeutische ondersteuning kan een groot verschil maken in de kwaliteit en levensvatbaarheid van het stiefgezin. Zeker wanneer die begeleid wordt door twee therapeuten die ook nog eens de nodige persoonlijke ervaringen hebben met het stiefgezin.

Wanneer wij stiefgezinnen begeleiden, richten we ons primair op de volwassenen. Dat zijn in eerste instantie de twee nieuwe partners, maar indien wenselijk worden de andere biologische ouders ook betrokken bij het proces.

Omdat elk stiefgezin uniek is, maken wij voor elke cliënt, na een gedegen intake, een plan op maat. Op hoofdlijnen brengen we de voorgeschiedenis van alle partners in kaart, bekijken we voor elk gezinslid welke behoefte en emotie er leeft, en werken we met de nieuwe partners toe naar het oplossen van problemen en het verbeteren van relaties.