Soms stormt het in ons leven. Dan schuimen de golven en dobbert ons kleine bootje gevaarlijk op de woeste oceaan.

Om niet ten onder gaan, zoeken we een veilige haven op en gaan we voor anker. Om te wachten tot de wind gaat liggen en het weer veilig is om uit te varen.

Wie of wat is jouw anker in het leven?

Waar is jouw veilige haven?

Is dat buiten jezelf, in je relatie, in een baan die je status geeft, in de vastigheid van gewoonte en traditie? Of juist in de praatjes en plaatjes die je anderen voorschotelt, terwijl je grote delen van jezelf verscholen houdt?

Of heb je juist een anker in jezelf, in je standvastigheid, in je aanwezigheid, in je innerlijke rust. Of in het weten dat je goed genoeg bent, dat je veilig bent in jezelf. Of in je eigenwaarde en zelfliefde, zodat je niet hoeft te poseren of presteren.

Hoe meer we onze eigen haven worden, ons eigen anker zijn, hoe makkelijker het leven wordt. Dan kunnen we zelfs bij grote stormen op zee blijven en fier op het dek staan, op zoek naar avontuur, een goed verhaal en een rijke vangst.