Wij mensen worden gedreven door levenslust en wilskracht.

Levenslust is de bron van behoeftes en verlangens en die geven richting en zin aan ons leven. Wilskracht geeft ons de energie, focus en het doorzettingsvermogen om die te vervullen.

Soms lukt dat niet. We willen iets, maar geloven dat we dat niet kunnen of waard zijn. Of dat wat we begeren is simpelweg niet aanwezig. Of een ander staat in de weg.

Dit laatste gebeurt veel in relaties. We hebben aandacht, liefde, of sex nodig van onze partner. Hulp, bescherming of begrip. Of een kind, een kans, ruimte, of iets anders.

Als de ander dat niet geven kan, raken we boos en gefrustreerd. En hebben we de neiging om vanuit die gevoelens onze wilskracht op de ander te richten.

Dan gaan we duwen, trekken, zeuren, dreigen, argumenten zoeken of aanvallen. Dit leidt onherroepelijk tot weerstand en verwijdering, en tot uitputtende machtsspelletjes.

Ok, soms werkt dit. Dan ‘win je’ en krijg je wat je wil. Maar de prijs is hoog: als de ander zich bespeeld, vernederd of onveilig voelt, krijg je dat altijd terug met rente.

Gezonder is het om samen met je partner in gesprek gegaan. Om uit te leggen wat je nodig hebt en wat dat voor je betekent. En om te luisteren naar waarom je partner je niet dat hele belangrijke iets kan geven.

Zo’n gesprek kan alleen in rust plaats vinden, met compassie en geduld. Dat vraagt van ons dat we leren zitten met onze frustratie en dat we oog hebben voor de limitaties van onze partner.

En het vraagt van onze partner om zachtheid te hebben voor ons verlangen en frustratie. Plus de bereidheid om te zoeken naar ruimte, om innerlijke moeilijkheden aan te gaan.

Macht en liefde sluiten elkaar uit. Alleen in liefde, rust en ruimte kunnen we op een duurzame manier onze verlangens en behoeftes vervullen in een relatie.