Op de foto ben ik 29. Mijn tweede zoon was net geboren, mijn eerste onderneming liep lekker en ik was toegelaten tot een MBA-opleiding in Engeland. Zo bezien leek het leven goed.
Tegelijkertijd voelde ik mij slecht. Ik was al jaren depressief en emotioneel afwezig. Ik stond niet in contact met mijzelf en was hard. Mijn keuzes kwamen voort uit onvrede.
Op een avond vertelde mijn zus over een opleiding die ze net in de VS had gevolgd. Iets over innerlijke groei, iets waar je beter van werd als mens. Dat fascineerde mij.
Die nacht besefte ik dat ik op een tweesprong stond. Ik kon die MBA gaan doen, mijn ‘hoofd’ verder ontwikkelen en depressief blijven. Of ik kon erkennen dat ik mijn eigen obstakel was, daar iets aan gaan doen en mijn emotionele wereld ontplooien.
De dag erna heb ik mij afgemeld voor de MBA. Ik was moe van het moe zijn, wilde lichter leven en rust vinden. En ik snapte dat ik daarvoor de diepte in moest gaan.
Dat was 18 jaar geleden en wat volgenden waren vele opleidingen en therapeutische trajecten. Oftewel: lekker in de afvoerput van mijn eigen ziel roeren.
Het was pijnlijk om mijn schaduw en schaamte onder ogen te zien. Ontnuchterend ook. Maar gaandeweg kon ik stukjes van mijn last loslaten, vielen dingen op hun plek, kon ik helen.
Inmiddels ben ik 47 en is mijn depressiviteit al jaren verdwenen. Ik ben emotioneel aanwezig, veerkrachtig en sta lichter, wakkerder, zachter in het leven.
Ook begeleid ik als individueel en relatietherapeut in Oosterbeek anderen in hun zoektocht. Ik zie dat we allemaal wel eens verdwalen in een donker woud, maar dat het mogelijk is om de weg naar buiten te vinden.
Aan iedereen die net als ik toen op een tweesprong staat, die verlangt naar iets anders: volg je hart, laat los en spring in het diepe. Je komt er, echt.
Ilja